ஆகஸ்ட் 22 - ஏக்நாத் ரானடே நினைவு தினம்

நீலத் திரைகடல் ஓரத்திலே நித்தம் தவம் செய்யும் குமரி அன்னை. பாரத நாட்டின் தெற்கு எல்லையில் அன்னை தவம் செய்த ஸ்ரீபாத பாறையில் தவம் செய்ய கிழக்குப் பகுதியில் இருந்து ஒரு இளைஞர் வந்தார்.துறவறம் என்பது எந்த வேலையையும் செய்யாமல் இருப்பதல்ல, அது நாட்டுக்கு நாள்தோறும் உழைப்பது என்று கூறிய ஸ்வாமி விவேகானந்தர்தான அந்த இளைஞர். அதே பாறையில் ஸ்வாமிக்கு ஒரு மண்டபம் கட்ட வேண்டும், அது எண்ணற்ற பாரத இளைஞர்களை தேச சேவைக்கு தூண்டும் விளக்காக இருக்க வேண்டும் என்று பாரதத்தின் மேற்குப் பகுதியில் இருந்து ஒருவர் வந்தார். அவர்தான் ஏக்நாத் ரானடே.

1914 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் 19ஆம் நாள் மஹாராஷ்டிரா மாநிலத்தின் அமராவதி மாவட்டத்தில் பிறந்தவர் ஏக்நாத் ரானடே. சிறு வயதிலேயே ஏக்நாத்தின் குடும்பம் நாகபுரி நகருக்கு குடியேறியது. தத்துவ இயலில் இளங்கலை படிப்பும் பின்னர் சட்டமும் பயின்றவர் ஏக்நாத் ரானடே. ராஷ்டிரிய ஸ்வயம் சேவக சங்கம் ஆரம்பித்த சிறுது காலத்திலேயே தனது பதின்ம வயதில் ஸ்வயம்சேவகராக இணைந்து கொண்டார் ஏக்நாத் ஜி. தேசபக்தியும், கொள்கைப் பிடிப்புமாக சங்கம் அவரை வார்த்தெடுத்தது. குடும்பத்தையும் இல்வாழ்கையையையும் துறந்து சங்கத்தின் முழுநேர சேவகராக பணியாற்றத் தொடங்கினார். தனது இருபத்தி நாலாம் வயதிலேயே ஜபல்பூர் நகரின் பிரச்சாரகராக நியமிக்கப்பட்டார். காந்தி கொலையைத் தொடர்ந்து சங்கம் தடை செய்யப்பட்டது. பல முழுநேர ஊழியர்கள் கைது செய்யப்பட்டார்கள். ஏக்நாத் ஜி தலைமறைவானார். தலைமறைவு வாழ்க்கை நடத்திக் கொண்டே சங்க பணிகளில் ஈடுபட்டார். அரசோடு நடந்த பேச்சுவார்த்தைகளில் கலந்து கொண்டார். சிறிது காலத்திலேயே காந்தி கொலைக்கும் சங்கத்திற்கும் சம்பந்தம் எதுவும் இல்லை என்று நிரூபணமாகி தடை விலக்கிக் கொள்ளப்பட்டது.

வங்காளம், பிஹார், அஸாம் ஆகிய மாநிலங்கள் அடங்கிய பாரதத்தின் கிழக்குப் பகுதியின் க்ஷேத்திர பிரச்சாரக்காக 1950ஆம் ஆண்டு பொறுப்பேற்றார். பிரிவினைக்குப் பின்னால் கிழக்கு பாகிஸ்தானில் இருந்து பாரதம் வந்த ஹிந்து சகோதர்களை அரவணைத்து அவர்களுக்கு மறுவாழ்வு அளிக்கும் பணியை சிறப்பாக வழிநடத்தினார். சங்கத்தின் மிக முக்கியப் பொறுப்பான அகில இந்திய ப்ரச்சாரக் பிரமுக், பௌதிக் பிரமுக், சர்காரியவாக் ( செயலாளர் ) ஆகிய பொறுப்புளையும் ஏக்நாத் ஜி வகித்தார்.

1963ஆம் ஆண்டு ஸ்வாமி விவேகானந்தரின் நூறாவது ஆண்டு. அப்போது ஸ்வாமிஜியின் சிந்தனைகளை தொகுத்து " ஹிந்து ராஷ்டிரத்திற்கு ஒரு அறைகூவல்" ( Rousing Call to Hindu Nation ) என்ற புத்தகத்தை வெளியிட்டார். ஸ்வாமியின் நூற்றாண்டு கொண்டாட்டங்களின் ஒரு பகுதியாக ஸ்ரீபாத பாறையில் மணிமண்டபம் ஓன்று கட்ட திட்டம் உருவானது. சங்கத்தின் சார்பாக ஏக்நாத் ஜி குழுவின் செயலாளராக அடையாளம் காட்டப்பட்டார்.

பாரதம்  முழுவதும் பயணம் செய்து பொதுமக்களின் ஆதரவை விவேகானந்தரின் மண்டபத்திற்கு ஏக்நாத் ஜி திரட்டினார். முன்னூறுக்கும் மேற்பட்ட பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் தங்கள் ஆதரவை கடிதம் மூலம் தெரிவித்தனர். கட்சி வேறுபாடில்லாமல் எல்லா கட்சி தலைவர்களையும் கட்டுமானப் பணிக்கு ஆதரவு தெரிவிக்க வைத்தார். ஏக்நாத் ஜியின் அயராத உழைப்பின் காரணமாக இன்று ஸ்ரீபாத பாறையில் விவேகானந்தரின் நினைவு மண்டபம் கம்பிரமாக நிற்கிறது. அதனைத் தொடர்ந்து கன்யாகுமரி கடற்கரை அருகில் விவேகானந்த கேந்த்ராவை உருவாகும் முயற்சியில் ஈடுபட்டு அதனையும் வெற்றிகரமாக முடித்தார். இன்று விவேகானந்தா கேந்திரா பல்வேறு தேசியப் புனர் நிர்மாணப் பணிகளையும், கல்வி நிலையங்களையும் நடத்தி வருகிறது.

எந்த பலனையும் எதிர்பாராமல் நிஷ்காமியமாக  செயல்படும் கர்மயோகியாக தனது வாழ்க்கையை பெரும் குறிக்கோளுக்காக அர்ப்பணம் செய்யும் ஸ்வயம்சேவக்காக தனது வாழ்க்கையை மற்றவர்களுக்கு உதாரணமாக நடத்திக் காட்டியவர் ஏக்நாத் ரானடே ஜி அவர்கள்.

தனது அறுபத்தி ஏழாம் வயதில் 1982ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் 22ஆம் நாள் ஏக்நாத் ஜி மாரடைப்பால் சென்னையில் காலமானார். அவர் உருவாக்கிய விவேகானந்தா கேந்த்ராவில் 23ஆம் நாள் மாலை சூரியன் மறையும் போது அவரது உடல் தகனம் செய்யப்பட்டது.

மஹாராஷ்டிரா மாநிலத்தில் பிறந்து ஐம்பதாண்டுகளுக்கு மேலாக ஸ்வயம்சேவக்காக பாரதம் முழுவதும் பணியாற்றி, தெற்கு கோடியில் தனது அயராத உழைப்பினால் மிகப் பெரும் ஸ்தாபனத்தை உருவாக்கிய ஏக்நாத் ரானடே ஜியின் வாழ்க்கை நம் எல்லோருக்கும் பாடமாக அமையட்டும்.  

ஆகஸ்ட் 21 - ஜீவா என்றோர் மானிடன்

தமிழகம் கண்ட தன்னலம் இல்லா தலைவர்களில் முக்கியமான தோழர் ஜீவா என்ற ப ஜீவானந்தத்தின் பிறந்தநாள் இன்று. காந்தியவாதியாகத் தொடங்கி பொதுவுடைமை போராளியாக பரிணமித்த தலைவர் ஜீவா. இந்த நாடுதான் எனது சொத்து என்று காந்தியிடம் ஜீவா கூற, இல்லை நீங்கள்தான் இந்த நாட்டின் சொத்து என்று காந்தியால் புகழப்பட்ட பெருமைக்கு சொந்தக்காரர். பிறப்பின் அடிப்படையில் பாரதியையும், அறியாமையால் கம்பனையும் திராவிட இயக்கங்கள் அவதூறு செய்த காலத்தில், மேடைதோறும் பாரதியையும் கம்பனையும் முழங்கி அவர்களை மக்களிடம் சேர்த்த இலக்கியவாதி தோழர் ஜீவா.

நாகர்கோவில் மாவட்டத்தில் பூதப்பாண்டி நகரில் பட்டத்தார் பிள்ளை - உமையம்மாள் தம்பதியரின் மகனாக 1907ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் 21ஆம் நாள் பிறந்தவர் இவர். சிறுவயதிலேயே காந்தியின் கொள்கைகளால் ஈர்க்கப்பட்டு பள்ளிக்காலத்திலேயே தனது எழுத்தின் மூலம் காந்தியைப் பற்றியும் கதர் பற்றியும் கவிதைகளும் நாடகங்களும் எழுதி அதனை மேடையேற்றவும் செய்தார்.

ஒத்துழையாமை இயக்கத்தில் கலந்து கொண்டு சிறை தண்டனை அனுபவித்தார். அப்போதுதான் பகத்சிங் மற்றும் அவர் தோழர்கள் தூக்கிலிடப்பட்டனர். போராளிகளின் மரணம் நாட்டில் பெரும் கிளர்ச்சியை உண்டு செய்தது. சிறையில் இருந்த ஜீவானந்தம் பொதுவுடைமை கருத்துக்களால் கவரப்பட்டார். பகத்சிங் எழுதிய நான் ஏன் நாத்திகன் ஆனேன் ? என்ற புத்தகத்தை தமிழில் மொழி பெயர்த்தார். அதற்காக மீண்டும் சிறைப்பட்டார். புத்தகத்தை வெளியிட்ட ஈ வே ரா மன்னிப்பு கோரி சிறை தண்டனையில் இருந்து தப்பித்துக் கொண்டார். மன்னிப்பு கேட்க முடியாது என்று கூறி ஜீவா சிறையில் இருந்தார்.

1938ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் கட்சி மாநாட்டில் அகில இந்திய காங்கிரஸ் கமிட்டி உறுப்பினராக ஜீவா தேர்ந்தெடுக்கப் பட்டார். அப்போது அவரோடு தேர்வானவர்கள் தீரர் சத்தியமூர்த்தி, ராஜாஜி, காமராஜ் ஆகியோர். வழக்கம் போல உள்கட்சி பூசலால் 1939ஆம் ஆண்டு காங்கிரஸ் கட்சி இவரை கட்சியில் இருந்து நீக்கியது. அகில இந்திய காங்கிரஸ் கமிட்டி உறுப்பினர் பதவியையும் ராஜினாமா செய்து விட்டு ஜீவா காங்கிரஸ் கட்சியில் இருந்து விலகினார்.

அதன் பிறகு தனது வாழ்க்கை முழுவதும் பொது உடைமைவாதியாகவே ஜீவா வாழ்ந்தார். ஆங்கில அரசு கம்யூனிஸ்ட் கட்சியைத் தடை செய்தது. எனவே சில ஆண்டுகள் தலைமறைவு வாழ்க்கை வாழ்ந்தார். 1952ஆம் ஆண்டு தேர்தலில் போட்டியிட்டு வெற்றி பெற்று சட்டசபை உறுப்பினராகப் பணியாற்றினார்.

இலக்கியத்தின் பால் தீராக தாகம் கொண்ட ஜீவா, தனது இறுதி காலத்தில் கலை இலக்கிய பெருமன்றத்தை துவங்கினார். இலக்கியத்தை மையப்படுத்தி 'தாமரை' இலக்கிய இதழை தொடங்கினார். 'ஜனசக்தி'  நாளிதழையும் தொடங்கினார்.

இத்தனை மக்கள் ஆதரவுடனும் பெரும்தலைவர்களுக்கு  பிடித்தமானவராக இருந்தாலும்,  துாய்மையான தலைவனாக எளிமையாகவும் இறுதிவரை நேர்மையாக தன் பொதுவாழ்வினை அமைத்துக்கொண்டார் தோழர் ஜீவா. 

உடல்நலம் குன்றிய நிலையில் கடந்த 1963-ம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் 18- ம் நாள் இயற்கை எய்தினார் ஜீவா.

கருத்துரீதியில் எதிரணியில் இருந்தாலும் எளிமையும், தூய்மையும், தேசபக்தியும் இணைந்து வாழ்ந்த மாமனிதன் தோழர் ஜீவாவின் வாழ்வு பொதுவாழ்வில் ஈடுபடும் அனைவரும் பின்பற்ற வேண்டிய பாடமாகும். 

ஆகஸ்ட் 20 - கணினி உலகின் கதாநாயகன் இன்போசிஸ் நாராயணமூர்த்தி பிறந்ததினம்

கல்வியும், உழைப்பும் ஒரு எளிய குடும்பத்தைச் சார்ந்த ஒருவனை எப்படி முன்னேற்றும் என்பதையும், அதன் பலன் எப்படி நாட்டின் முன்னேற்றத்திற்கு உதவியாக இருக்கும் என்பதையும், எப்படி பல லட்சம் இளைஞர்களின் வாழ்க்கையை மாற்றி அமைக்கும் என்பதையும், எல்லா தடைகளையும் தாண்டி எப்படி பாரதம் உலகின் முக்கியமான சக்தியாக விளங்க முடியும் என்பதை நமது கண்களுக்கு முன்னே காட்டிய வரலாறு திரு நாராயணமூர்த்தி அவர்களின் வரலாறு.

கர்நாடக மாநிலத்தில் ஒரு எளிய மத்தியதர குடும்பத்தில் 1946ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் 20ஆம் தேதி பிறந்தவர் நாராயணமூர்த்தி. அவரது தந்தைக்கு அவர் இந்திய ஆட்சிப்பணிக்கு செல்ல வேண்டும் என்பது எண்ணம். ஆனால் அன்றய இளைஞர்கள் போல நாராயணமூர்த்தி பொறியியல் துறையில் சேரவே ஆர்வம் கொண்டு இருந்தார். புகழ்வாய்ந்த இந்திய தொழில்நுட்ப நிறுவனத்தில் ( IIT )  இடம் கிடைத்து இருந்தாலும், பொருளாதார நெருக்கடியால் அங்கே சேர முடியாமல் பிராந்திய பொறியியல் கல்லூரியில் ( REC ) மின் பொறியியல் இளங்கலை படிப்பில் சேர்ந்தார். பின்னர் கான்பூர் இந்திய தொழில்நுட்ப கல்லூரியில் ( IIT Kanpur ) முதுகலை பட்டம் பெற்றார்.

அஹமதாபாத் நகரில் உள்ள இந்திய மேலாண்மை நிறுவனத்தில் பணி புரியத் தொடங்கிய நாராயணமூர்த்தி, கணினி துறையால் ஈர்க்கப்பட்டார். சிறிது காலம் புனா நகரில் இருந்த பத்னி கம்ப்யூட்டர் நிறுவனத்தில் வேலை செய்தார். பிறகு தன் நண்பர்களோடு இணைந்து இன்போசிஸ் நிறுவனத்தைத் தொடங்கினார். 1981ஆம் ஆண்டு மிகச் சிறிய முதலீட்டில் தொடங்கப்பட்ட நிறுவனம் இது. உலகம் முழுவதும் தொலைத்தொடர்பும் கணினிமயமாக்குதலும் அடுத்த இருபதாண்டுகளில் மிகப் பெரும் வளர்ச்சியை கண்டது. தங்கள் வாடிக்கையாளர்களின் தேவைகளை கண்டறிந்து அதற்கான தீர்வுகளை குறைந்த செலவில் அளிப்பதில் இன்போசிஸ் நிறுவனம் முன்னணியில் இருந்தது. எனவே அதே துறையில் இருந்த பல நிறுவனங்களைக் காட்டிலும் இன்போசிஸ் நிறுவனத்தின் வளர்ச்சி பலமடங்கு அதிகமாக இருந்தது.

இருபதாம் நூற்றாண்டின் இறுதி பத்தாண்டுகளில் நரசிம்ம ராவால் தொடங்கப்பட்ட பொருளாதார தாராளமயமாக்கல் நாட்டின் பல்வேறு நிறுவனங்களின் வளர்ச்சிக்கு வித்திட்டது. மிகப் பெரும் இளைஞர் சமுதாயம், அதுவும் ஆங்கிலத்திலும் கணிதத்திலும் திறமையான இளைஞர் பட்டாளம் நாராயண மூர்த்திக்கு உறுதுணையாக அமைந்தது. இன்போசிஸ் நிறுவனத்தின் வளர்ச்சி இந்த இளைஞர்களை பணக்காரர்களாக மாற்றியது. அதிகமான சம்பளம், நிறுவனத்தின் பங்குகளை அளித்தல் என்று திறமை வாய்ந்த இளைஞர்களை இன்போசிஸ் தக்க வைத்துக் கொண்டது.
வறுமைக்கோட்டுக்கு கீழேயும், மத்தியதர வர்க்கமாகவும் இருந்த பல குடும்பங்கள் பொருளாதாரத்தில் பெருமளவு முன்னேறின.  இன்போசிஸ் நிறுவனத்தில் பணிபுரிந்த பலர் பிறகு தனியாக நிறுவனங்களைத் தொடங்கி வெற்றிகரமான தொழிலதிபர்களாக விளங்குகின்றனர்.

நாராயணமூர்த்தி அவர்களின் மனைவி திருமதி சுதா மூர்த்தி இன்போசிஸ் அறக்கட்டளையை நிர்வகித்து வருகிறார். இதன் மூலம் கல்வி சுகாதாரம் போன்ற துறைகளில் தொடர்ச்சியான முன்னேற்றத்தை அவர் செய்து வருகிறார்.

பல்வேறு விருதுகளை பெற்ற நாராயணமூர்த்திக்கு பாரத அரசு பத்மஸ்ரீ மற்றும் பத்மவிபூஷண் விருதுகளை வழங்கி மரியாதை செலுத்தி உள்ளது.

பாரத நாட்டின் அறிவின் கூர்மையை உலகமெங்கும் பறைசாற்றிய திரு நாராயணமூர்த்திக்கு ஒரே இந்தியா தளம் தனது வாழ்த்துகளைத்  தெரிவித்துக் கொள்கிறது.

ஆகஸ்ட் 19 - தீரர் சத்தியமூர்த்தி பிறந்த தினம்

சுதந்திரத்திற்கு முன்னுள்ள காலத்தில்  காங்கிரஸ் கட்சியின் முக்கியமான தலைவராக விளங்கியவர் தீரர் சத்தியமூர்த்தி. பொய்யய்யே விதைத்து ஆட்சியைப் பிடித்த திராவிட சித்தாந்தத்தால் தவறாக சித்தரிக்கப்பட்ட வீரர்களில் முக்கியமான தலைவர் அவர்.

இன்றய புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தில் உள்ள திருமயம் என்ற ஊரில் சுந்தர சாஸ்திரிகள் - சுப்புலக்ஷ்மி அம்மாள் தம்பதியரின் மகனாக 1887ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் 19ஆம் நாள் பிறந்தவர் தீரர் சத்தியமூர்த்தி. இவர் தந்தை வழக்கறிஞராகப் பணியாற்றியவர். சிறு வயதிலே சத்தியமூர்த்தி தந்தையை இழந்தார். எனவே தாயாரையும் சகோதரர்களையும் காப்பாற்ற வேண்டிய பொறுப்பு சத்தியமூர்த்திக்கு ஏற்பட்டது. சென்னை கிறிஸ்துவக் கல்லூரியில் இளங்கலை வரலாறும் பின்னர் சென்னை சட்டக் கல்லூரியில் சட்டப் படிப்பும் முடித்து, சத்தியமூர்த்தி வழக்கறிஞராகப் பணியாற்றத் தொடங்கினார். அன்றய காங்கிரஸ் கட்சியின் மூத்த தலைவரான ஸ்ரீனிவாச ஐயங்கார் கீழ் பயிற்சி பெற்று வெற்றிகரமான வழக்கறிஞராக விளங்கினார்.

தனது கல்லூரி காலகட்டத்திலேயே மாணவர் தேர்தல்களில் பங்குகொண்டு சத்தியமூர்த்தி அரசியலில் ஈடுபடத் தொடங்கினார். தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் கட்சியில் இணைத்து, தனது பேச்சாற்றலால் முக்கிய தலைவராக உருவானார். மாண்டேகு செமஸ்போர்ட் சீர்திருத்தங்களை எதிர்த்தும் ரௌலட் சட்டத்தை எதிர்த்தும் இங்கிலாந்து நாடாளுமன்றத்திற்கு சென்று பாரதத்தின் குரலை ஒலித்த பண்டித மதன்மோகன் மாளவியாவின் தலைமையிலான குழுவில் இடம்பெற்றார். மதராஸ் ராஜதானியின் சட்டசபை உறுப்பினராகவும் பணியாற்றினார்.

சென்னையின் குடிநீர் பிரச்சனையை தீர்க்கும் வகையில் பூண்டி நீர்த்தேக்கம் இவர் சென்னை மேயராக பதவி வகித்த காலத்தில் உருவாக்கியதுதான். கர்மவீரர் காமராஜரின் அரசியல் குரு சத்யமூர்த்திதான். பூண்டி நீர்தேக்கத்திற்கும், தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் கட்சியின் அலுவலக கட்டடத்திற்கும் சத்தியமூர்த்தியின் பெயரை காமராஜ் சூட்டினார். தனிநபர் சத்தியாகிரஹப் போராட்டத்தில் கலந்து கொண்டு அமராவதி சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். ஒத்துழையாமை இயக்கத்தில் ஈடுபட்டதற்காக, தடையை மீறி தேசியக் கொடியை ஏற்றியதற்காக, அந்நிய துணிக்கடை முன்பாக மறியல் செய்ததற்காக என்று பலமுறை சத்தியமூர்த்தி சிறைவாசம் அனுபவித்தார். சிறையில் இருந்தவாறே போட்டியிட்டு மத்திய நாடாளுமன்றத்திற்கு தேர்வானார்.

தீரர், சொல்லின் செல்வர், நாவரசர் சத்தியமூர்த்தி சட்டசபையில் மதுவிலக்கு, தீண்டாமை, நிற பேதம், சமூக ஏற்றத்தாழ்வுகள், மக்களின் அடிப்படை வசதிகள், பெண் கல்வி, பெண்ணுரிமை எனப் பல செய்திகளை விவாதித்து அலசியிருக்கிறார். பாரதியாரின்  கவிதை நூல்களை அரசு தடை செய்தபோது, 1.10.1928ல் இவர் பேசிய பேச்சு சட்டசபை வரலாற்றில் தனித்த சிறப்புடையது. ‘பாரதி பாடல் எழுதிய  ஏட்டை எரிக்கலாம்; அதை ப்பாடும் வாயை, கேட்டவர் மனத்து உணர்வை என்ன செய்ய முடியும்?’ என்றார். காந்தியடிகள் ‘இது போன்ற பல சத்திய மூர்த்திகள் இருந்தால் ஆங்கிலேயர் என்றோ நாட்டை விட்டு ஓடியிருப்பர்” எனப் புகழ்ந்தார்.

தமிழை ஆட்சி மொழியாக்க அப்போதே வாதாடினார். அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகம் உருவாக இவரும் உதவினார். கே.பி. சுந்தராம்பாளை, கிட்டப்பாவை மேடைகளில், தேசியப்பாடல்கள் பாட வைத்தார். ‘மனோகரா’ நாடகத்தில் இவர் நடிப்பு மிகச் சிறப்பாக இருந்ததாம். சென்னை மியூசிக் அகாடமி தோன்றவும் பெரிதும் உதவினார். உயர்ஜாதிப் பெண்கள் பரதநாட்டியம் ஆடுவது இழுக்கு என்ற நிலையை மாற்றிப் பலரையும் நாட்டியம் பயில வைத்தார்.

தான் கைபிடித்து அழைத்துக் கட்சியில் சேர்த்த காமராசரை தலைவராக்கி அழகுபார்த்தது மட்டுமல்ல, அவரது தலைமையின்கீழ் செயலாளராகப் பணியாற்றிய பெருந்தன்மை, இன்றைய அரசியல்வாதிகளுக்கு மட்டுமல்ல இளைஞர்களுக்கும் முன்னுதாரணமாகும்

தேவதாசிகள் தடை சட்டம் ஒருமனதாக நிறைவேறியதை மறைத்து, அது தவறு என்று சத்தியமூர்த்தி பேசினார் என்று உண்மைக்குப் புறம்பான செய்தியை மீண்டும் மீண்டும் பரப்பி வரலாற்றைத் திரித்து வைத்துள்ளது திராவிட இயக்கங்கள். மேலும் விவரங்கள் அறிய திரு விஜயராகவன் கிருஷ்ணன் அவர்களின் பதிவுகளைப் பார்க்கவும்.

https://www.facebook.com/vijayaraghavan.krishnan/posts/10220138703715253

https://www.facebook.com/vijayaraghavan.krishnan/posts/10220150558771622

https://www.facebook.com/vijayaraghavan.krishnan/posts/10220166688494855

தமிழும், ஆங்கிலத்திலும், வடமொழியிலும், இயல் இசை நாடகம் என்று முத்தமிழிலும் பெரும் புலமை பெற்றிருந்த தீரர் சத்தியமூர்த்தி சிறையில் ஏற்பட்ட முதுகுத் தண்டு காயத்தினால் 1943ஆம் ஆண்டு மார்ச் 28ஆம் நாள் காலமானார்.  

ஆகஸ்ட் 18 - லெப்டினென்ட் கர்னல் அர்தேஷிர் தாராபூர் பிறந்ததினம்

பாரத நாட்டின் சேவைக்காக பாகிஸ்தானுக்கு எதிரான 1965ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற போரில் பலிதானியான லெப்டினென்ட் கர்னல் அர்தேஷிர் தாராபூர் அவர்களின் பிறந்ததினம் இன்று.

தாராபூரின் முன்னோரான ரத்தன்ஜிபா  சத்ரபதி சிவாஜி மஹாராஜின் படையில் தளபதியாகப் பணியாற்றியவர். இவரின் தந்தையும், பாட்டனாரும் ஹைதராபாத் நிஜாமின் அரசின் சுங்கத்துறையில் பணிபுரிந்தவர்கள். பள்ளிப்பருவத்திலேயே பல்வேறு விளையாட்டுகளில் சிறந்து விளங்கிய தாராபூர் படிப்பை முடித்தபின் நிஜாமின் ராணுவத்தில் பணிபுரியத் தொடங்கினார். இரண்டாம் உலகப்போரின் சமயத்தில் இவரது படைப்பிரிவு மத்திய கிழக்கு நாடுகளில் பணியில் ஈடுபட்டு இருந்தது.

ஹைதராபாத் சமஸ்தானம் பாரதத்தோடு இணைந்த பிறகு 1951ஆம் ஆண்டு தாராபூர் இந்திய ராணுவத்தின் பூனா குதிரைப்படை பிரிவின் கேப்டனாக நியமிக்கப்பட்டார். படிப்படியாக ராணுவத்தில் முன்னேறிய அவர் 1965ஆம் ஆண்டு லெப்டினென்ட் ஜெனரல் பதவிக்கு உயர்த்தப்பட்டார்.

1965ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாத தொடக்கத்தில் காஷ்மீர் மக்களைப் போன்று உடைகளை அணிந்துகொண்டு பாகிஸ்தான் ராணுவம் பாரத எல்லைக்குள் ஊடுருவியது. உள்ளூர் மக்கள் அளித்த தகவல்களைத் தொடர்ந்து பல்வேறு பாகிஸ்தான் ராணுவத்தினர் பாரத ராணுவவீரர்களால் கைது செய்யப்பட்டனர். கேந்ர முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இடங்களை பிடிப்பதன் மூலமும், சாலைப் போக்குவரத்தை தடை செய்வதன் மூலமும் பாரத ராணுவத்தை நிலைகுலைய வைத்துவிட திட்டமிட்ட பாகிஸ்தான் முழுமையான போரில் இறங்கியது. செப்டம்பர் ஆறாம் நாள் பாரத ராணுவம் சர்வதேச எல்லைக்கோட்டை கடந்து பாகிஸ்தானுக்குள் புகுந்தது.

பாகிஸ்தான் பகுதியில் உள்ள சிலாகோட் நகரை கைப்பற்றி லாகூரில் இருந்து ராணுவ தளவாடங்கள் போர்முனைக்கு செல்லாமல் தடுக்கும் முன்னெடுப்பை பாரத ராணுவம் தொடங்கியது. இந்தத் தாக்குதலை இந்தியாவின் முதலாவது கவசப்படை நடத்துமாறு உத்திரவு பிறப்பிக்கப்பட்டது. தாராப்பூர் நடத்திய பூனா குதிரைப்படையும் முதல் கவசப்படையின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது. அமெரிக்கா பாகிஸ்தானுக்கு அளித்திருந்த கவச வண்டிகளில் ( Military Tanks ) அறுபதை பாரத ராணுவம் அழித்தது. சிலாகோட் பகுதி பாரத ராணுவத்தின் பிடிக்குள் வந்தது. போரில் படுகாயம் அடைந்த போதிலும் தாராப்பூர் களத்தை விட்டு அகலாது தனது படைகளை நடத்தினார். பாரத ராணுவத்திற்கு மிகப்பெரும் வெற்றியைப் பெற்றுத் தந்த அந்த வீரர் போர்க்களத்தில் தனது உயிரைத் தியாகம் செய்தார்.

அவரது விருப்பப்படி போர்க்களத்திலேயே அவரின் இறுதிச் சடங்குகள் நடைபெற்றன. இறுதிச் சடங்குகள் நடைபெறும் நேரத்தில் பாகிஸ்தான் ராணுவமும் அவருக்கு மரியாதை செலுத்தும் வகையில் தனது தாக்குதலை நிறுத்தி வைத்தது.

போற்றுதலுக்குரிய நெஞ்சுரத்தை காட்டி, பலிதானியான வீரர் லெப்டினென்ட் கர்னல் அர்தேஷிர் தாராபூர் அவர்களுக்கு ராணுவத்தின் மிக உயரிய விருதான பரமவீர் சக்ரா விருது வழங்கப்பட்டது.

இந்திய நாட்டைக் காக்க தங்கள் உயிரையும் பணயம் வைக்கும் ராணுவ வீரர்களின் தியாகத்தை நாம் என்றும் போற்றுவோம். 

மாவீரன் மதன்லால் திங்க்ரா பலிதான தினம் - ஆகஸ்ட் 17

பஞ்சாப் மாநிலத்தைச் சார்ந்த மருத்துவர் டிட்டாமால் திங்ரா. ஆங்கில ஆட்சிதான் பாரதநாட்டுக்கு நன்மையை செய்யும் என்ற எண்ணத்தில் இருந்த அவர் பல்வேறு ஆங்கிலேயர்களோடு நட்புறவில் இருந்தார். அவரது மகன்தான் மதன்லால் திங்ரா. தந்தையின் கருத்தோடு ஒத்துப்போகாமல் ஆங்கில ஆட்சிதான் நாட்டின் வறுமைக்கு காரணம், எனவே அது அகற்றப்படவேண்டும் என்பது மதன்லாலின் எண்ணமாக இருந்தது. அன்னியப்பொருள்களை புறக்கணித்து ஸ்வதேசிப் பொருள்களைத்தான் பயன்படுத்தவேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் இருந்த மதன்லாலின் பேச்சுக்கள் அவரது கல்லூரி முதல்வரை எரிச்சலூட்ட, மதன்லால் கல்லூரியில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்டார். மகனின் நடவடிக்கைகளை ஏற்காத அவர் தந்தை அவர்களுக்கிடையே இனி எந்த ஓட்டோ உறவோ கிடையாது என்று அன்றய செய்தித்தாள்களில் விளம்பரம் செய்தார்.  

வீட்டை விட்டு வெளியேறிய மதன்லால் பல்வேறு தொழில்களிலும், பல்வேறு வேலைகளிலும் பணியாற்றிக்கொண்டு இருந்தார். சகோதரன் படும் பொருளாதார சிக்களைக் காணச் சகிக்காத அவரது மூத்த சகோதரர் மதன்லாலை பொறியியல் பட்டம் படிக்க இங்கிலாந்து செல்லும்படி கூறினார். அதனை ஏற்றுக்கொண்டு 1906ஆம் ஆண்டு மதன்லால் திங்ரா லண்டன் வந்து சேர்ந்தார். அவர் வந்து இறங்கிய இடம் இந்தியா  ஹவுஸ். ஏற்கனவே வீர சாவர்க்கர், வ வே சு ஐயர் போன்ற போராளிகள் அங்கே இருந்தார்கள். அவர்களோடு திங்ராவும் ஐக்கியம் ஆனார். 

1905ஆம் ஆண்டுதான் பாரதத்தின் வைஸ்ராய் கர்ஸான் வங்காளத்தை இரண்டாகப் பிரித்து ஆணையிட்டு இருந்தார். நிர்வாக வசதிக்காக என்று சொல்லப்பட்டாலும், இது ஹிந்துக்களையும் இஸ்லாமியர்களையும் மதரீதியாகப் பிரித்து இரண்டு சமூகங்களையும் ஓன்று சேர விடாமல் செய்யும் செயல் என்பதால் நாடு முழுவதும் வங்காளப் பிரிவினையை எதிர்த்து போராட்டங்கள் தொடங்கின. இங்கிலாந்து நாட்டிற்கு வந்த மதன்லால் திங்ராவிற்கு படிப்பைத்தவிர வேறு முக்கியமான குறிக்கோள் இருந்தது என்பது பலருக்குத் தெரியாது. 

நாட்டின் பலபகுதிகளில் தேசபக்தியை தூண்டிவிட்ட தேசத்தலைவர்களை ஆங்கில அரசு கடுமையாகத் தண்டித்துக்கொண்டு இருந்த காலம் அது. திலகர், லாலாலஜபதிராய், சர்தார் அஜித்சிங் ( பகத்சிங்கின் பெரியப்பா) ஆகியோர் பர்மாவில் உள்ள மண்டலே சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்கள். வீர சாவர்க்கரின் சகோதரர் கணேஷ் தாமோதர சாவர்க்கர் அந்தமான் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். வ உ சிக்கு இரட்டை ஆயுள் தண்டனை அளிக்கப்பட்டு அவரை அந்தமான் சிறையில் அடைக்க ஆங்கில அரசு உத்திரவு இட்டது.

தலைவர்களுக்கு இழைக்கப்பட்ட இந்த அநீதியான தண்டனை இளைஞர்களை கோபத்தின் உச்சிக்கு கொண்டு சென்றது. வ உ சிக்கு தண்டனை பெற்றுத் தந்ததில் முக்கியப் பங்கு வகித்த சப் கலெக்டர் ஆஷை வாஞ்சிநாதன் சுட்டுக் கொன்றார். ஆனந்த் லக்ஷ்மன் கன்காரே என்ற இளைஞன் கணேஷ் சாவர்க்கருக்கு இழைக்கப்பட்ட அநீதிக்கு பதிலடியாக கலெக்டர் ஜாக்சன் என்பவரை நாசிக் நகரில் உள்ள ஒரு நாடக அரங்கில் சுட்டுக் கொன்றார். 

வாரம்தோறும் பாரதநாட்டின் விடுதலைப்பற்றி இந்தியா ஹவுசில் தங்கி இருந்த மாணவர்களிடம் வீர சாவர்க்கர் உரையாடுவது வழக்கம். அந்த வாராந்திர கூட்டத்தில் கணேஷ் இழைக்கப்பட்ட அநீதிக்கு பழி வாங்கும் பொறுப்பை தனக்கு அளிக்குமாறு மதன்லால் திங்ரா வேண்டுகோள் வைத்தார். கடுமையான சோதனைகளுக்குப் பிறகு மதன்லாலிடம் அந்தப் பொறுப்பு ஒப்படைக்கப்பட்டது. வ வே சு ஐயர் திங்ராவிற்கு துப்பாக்கி சுடும் பயிற்சியை அளித்தார். 

ஆங்கில அரசில் பாரதநாட்டு விவகாரங்களைக் கவனிக்கும் அமைச்சராக இருந்தவர் ஜார்ஜ் ஹாமில்டன் என்பவர். அவரது நேரடி ஆலோசகராக இருந்தவர் கர்ஸான்  வில்லி என்பவர். ராணுவ அதிகாரியான அவர் பாரதநாட்டில் முப்பதாண்டுகளுக்கு மேலாக பணியாற்றிய அனுபவம் உள்ளவர். இந்திய இம்பீரியல் சென்டரில் நடக்கும் ஆங்கில அரசுக்கு விசுவாசமான பாரத பிரஜைகளின் கூட்டத்தில் கலந்துகொள்ள கர்ஸான்  வில்லியும் அவர் மனைவியும் வருகை தந்தார்கள். கூட்டத்தில் முதல் வரிசையில் மதன்லால் திங்ரா அமர்ந்திருந்தார். ஏற்கனவே திங்ரா குடும்பத்தோடு நல்ல உறவில் இருந்த கர்ஸான் வில்லி மகிழ்ச்சியோடு மதன்லாலை நோக்கி "ஹலோ திங்ரா, எப்படி இருக்கிறாய் ?" என்று கேட்டு அருகில் வந்தார். தனது கோட் பையில் இருந்து கைத்துப்பாக்கியை உருவிய மதன்லால் திங்ரா  கர்ஸான் வில்லியை நேருக்கு நேராக சுட்டார். கர்ஸான் வில்லி அங்கேயே மரணமடைந்தார். வில்லியைக் காப்பாற்ற வந்த கவாஸ்லால் காகா என்பவர் மீதும் குண்டு பாய்ந்து அவரும் இரண்டொரு நாட்களில் மருத்துவமனையில் காலமானார். 

கூட்டம் பதறிச் சிதறி ஓடியது; திங்க்ரா போலிஸ் வரும்வரை நின்றார். பின்னர் செய்தியாளர்கள் எழுதினார்கள்: “அந்தக் கூட்டத்திலேயே அமைதியுடன் காணப்பட்டது திங்க்ரா மட்டும்தான்” திங்க்ரா நினைத்திருந்தால் அங்கிருந்த மக்கள் மீது குண்டுகளைப் பொழிந்துவிட்டு தப்பிச் சென்றிருக்கலாம். ஐரிஷ் புரட்சியாளர்கள் உதவியுடன் தப்பிச்சென்று பிரான்ஸில் அரசியல் அகதியாக வாழ்ந்திருக்கலாம். ஆனால் திங்க்ரா அதனைச் செய்யவில்லை. மாறாக நீதிமன்ற விசாரணையை தனது கருத்தைக் கூறும் களமாக அவர் மாற்றிக் கொண்டார். ஆங்கில அரசில் அதுவும் அவர்களின் தலைநகரில் ஆங்கில ஆட்சியின் முக்கியமான அதிகாரிகளையே சுட்டுக் கொல்ல முடியும் என்ற உண்மை அரசின் நிம்மதியைக் குலைத்தது. 

இறந்துபோன கர்சன் வில்லிக்கு அஞ்சலி தெரிவிக்கும் விதமாகவும், மதன்லால் திங்ராவின் செயலைக் கண்டிக்கும் விதமாகவும் லண்டன் நகரில் ஒரு கூட்டம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. இந்தக் கூட்டத்திற்கு ஆகாகான் தலைமை வகித்தார். மதன்லால் செய்தது காட்டுமிராண்டித்தனம், அதை இங்கே கூடியுள்ள பாரதமக்கள் அனைவரும் கண்டிக்கிறோம் என்ற தீர்மானம் முன்மொழியப்பட்டது. இந்தத் தீர்மானம் ஒருமனதாக நிறைவேற்றப்பட்டதாக ஆகாகான் அறிவித்தார். "இல்லை, மதன்லால் செய்தது தவறில்லை" என்று ஒரு குரல் முழங்கியது. அது சாவர்க்கரின் குரல். கூட்டத்தில் பெரும் குழப்பம் உருவானது. அந்தக் கூட்டத்தில் இருந்த வெள்ளையன் ஒருவன் தாக்கினான். உடனே சாவர்க்கரின் உடன் சென்றிருந்த மண்டயம் பிரதிவாதி திருமலை ஆச்சாரியா என்ற போராளி அந்த ஆங்கிலேயனைத் திருப்பி தாக்கினார். எந்த முடிவும் எட்டப்படாமல் அந்தக் கூட்டம் முடிவுக்கு வந்தது. 

பிரிட்டிஷ் நீதிமன்றத்தில் வழக்குப் பதிவு செய்யப்பட்டு விசாரணை தொடங்கியது. தனக்காக வாதாட திங்ரா எந்த வழக்கறிஞரையும் நியமிக்கவில்லை. ஆங்கில நீதிமன்றத்திக்கு தன்னை விசாரிக்கும் அதிகாரம் கிடையாது என்று அவர் வாதாடினார். எப்படி ஒருவேளை ஜெர்மனி இங்கிலாந்து மீது படையெடுத்தால், ஆங்கிலேயர்கள் ஜெர்மனியர்களை எதிர்பார்களோ அதுபோலத்தான் தான் ஆங்கிலேயர்களை எதிர்க்கிறேன். எட்டு கோடி பாரதமக்கள் இறப்பிற்கும், வருடம் ஒன்றுக்கு பத்து கோடி பவுண்டுக்கும் மேலாக எங்கள் நாட்டின் வளத்தை கொள்ளையடிக்கும் குற்றத்தை நான் உங்கள்மீது சுமத்துகிறேன். எங்கள் தியாகிகளை தூக்கிலிட்ட குற்றத்திற்காகவும், அவர்களை நாடுகடத்தி சித்தரவதை செய்யும் குற்றத்திற்காக பழி வாங்கவேண்டிய தேவை ஒரு பாரதீயனாக எனக்கு இருக்கிறது. உங்களின் கருணையையோ அல்லது மன்னிப்பையோ நான் யாசிக்கவில்லை. என் செயலின் நியாயம் என்ன என்பது பற்றித்தான் நான் கூறுகிறேன் என்று அவர் கூறினார். 

ஆங்கில நீதிமன்றம் மதன்லால் திங்ராவிற்கு மரணதண்டனை விதித்து தீர்ப்பு எழுதியது.  தண்டனை விதிக்கப்பட்டது குறித்து டைம்ஸ் பத்திரிகை எழுதியது: “தண்டனை அறிவிக்கப்பட்ட போது கொலைகாரன் எவ்வித சலனமும் இன்றி இருந்தது அவனது மாட்சிமைக்குச் சாட்சியாக அமைந்தது. இங்கிலாந்து நாட்டு விசாரணைகளில் காணப்பட முடியாத அம்சம் இது. விசாரணைக் கூண்டிலிருந்து திங்க்ரா புன்னகையுடன் வெளியேறியதைக் காணமுடிந்தது.”

ஆகஸ்ட் 17, 1909 காலை 9:00 மணி இலண்டனின் பெண்டோன்வில்லி சிறையில் மதன்லால் திங்க்ரா அவரது இறுதிப் பயணத்தை மேற்கொண்டார். ஹட்ஸன் எனும் ஒரு கிறிஸ்தவ பாதிரி வழக்கம்போல அவருக்காக பிரார்த்தனை செய்ய முன்வந்தார். “நான் ஒரு ஹிந்து; உங்கள் பிரார்த்தனை எனக்குத் தேவையில்லை” எனப் புன்னகையுடன் மறுத்துவிட்டார் திங்க்ரா.

இறுதி ஆசைகள் குறித்த கேள்விகளை நிராகரித்து நடந்தவர் முகத்தை மூடும் துணியையும் நிராகரித்தார். பிரிட்டிஷ் தலையாரி பியர்பாயிண்ட்டுக்கு எந்த வேலையும் வைக்காமல் அவரே தூக்குக் கயிறை முத்தமிட்டு கழுத்தில் சூடிக்கொண்டார். கால்களின் கீழிருந்த பலகை இழுக்கப்பட்டது. பிரிட்டிஷ் விதிகளின் படி அரைமணிநேரம் சடலம் தொங்கிய பிறகு எடுத்து வரப்பட்டது. மரண சான்றிதழ் வழங்கும் இடத்தில் சாவர்க்கரும் இருந்தார். மதன்லால் திங்க்ராவின் பூத உடலில் புன்னகை உறைந்திருந்தது. ஹிந்து முறைப்படி தகனம் செய்ய திங்க்ராவின் தோழர்கள் சார்பில் வைக்கப்பட்ட கோரிக்கையும் நிராகரிக்கப்பட்டது. அவரது குடும்பத்தினர் பிரிட்டிஷ் அரசுக்கான இராஜ விசுவாசத்துடன் அவரது உடலை வாங்க மறுத்துவிட்ட நிலையில் அவரது உடல் சிறையில் புதைக்கப்பட்டது.

பாரிஸில் இருந்த சர்தார் சிங் ராணாவுக்கு மதன்லால் திங்க்ராவின் இறுதி அறிக்கை சென்றது. மதன்லால் திங்க்ரா தூக்கிலிடப்பட்ட அன்று (17 ஆகஸ்ட், 1909) அவருடைய படத்துடன் வந்தே மாதரம் எழுதித் திகழ அதன் கீழ் இந்த அறிக்கை வெளியானது. இலண்டனிலும் அவை வெளிப்பட்டன. விரைவில் இந்தியாவுக்கும் அனுப்பப்பட்டன. அரசாங்கம் கருமசிரத்தையாக அதனைத் தடை செய்தது. “சவால்” எனும் தலைப்பில் வெளியான அந்த அறிக்கை கூறியது:

அன்னியத் துப்பாக்கிகளால் அடக்கப்பட்டிருக்கும் ஒரு தேசமானது நிரந்தரப் போரில் ஈடுபட்டிருப்பதாகவே நான் கருதுகிறேன். நிராயுதபாணிகளாக ஆக்கப்பட்ட ஒரு தேசத்திற்கு வெளிப்படையான யுத்தம் சாத்தியம் இல்லை. எனவே நான் எதிர்பாராத நேரத்தில் தாக்கினேன். பீரங்கிகள் மறுக்கப்பட்டதால் நான் என் கைத்துப்பாக்கியை உபயோகித்தேன். புத்திபலத்திலும் உடல்பலத்திலும் சக்தி இல்லாத என்னைப் போன்ற ஒரு மைந்தன் என் அன்னைக்கு உதிரத்தைத் தவிர வேறு எதைத் தந்துவிட முடியும். எனவே என் ரத்தத்தை அவள் சன்னதியில் நான் சமர்பித்தேன். 

இறைவனிடம் என் ஒரே பிரார்த்தனை இதுதான் ...... நான் என் தேசத்திற்காக மீண்டும் இதே தேசத்தாய்க்குப் பிறப்பேனாக. மீண்டும் இதே புண்ணிய கைங்கரியத்தில் மரணத்தைத் தழுவுவேனாக. உலக மானுடம் அனைத்திற்கும் அவள் நன்மையை அருளவும், ஈஸ்வரனின் மகோன்னதத்தைப் பிரகடனம் செய்யவும் அவள் விடுதலை அடையும்வரை நான் மீண்டும் மீண்டும் பிறந்து இதே கைங்கரியத்திற்காக மரணத்தைத் தழுவுவேனாக. 

இன்று என் பாரத தேசம் படித்துக்கொள்ள வேண்டிய ஒரே பாடம் எப்படி தேசத்துக்காக மரணத்தை ஏற்றுக்கொள்வது என்பதுதான். அதனை கற்பிக்க ஒரே வழி, நாமே அந்தப் பாதையை ஏற்று வழிகாட்டுவதுதான். எனவே நான் மரணத்தை ஏற்றுக்கொள்கிறேன் அந்தப் பிராண தியாகத்தில் பிரகாசிக்கிறேன்.

வந்தே மாதரம்

மதன்லால் திங்ராவின் உடல் ஹிந்து முறைப்படி எரியூட்டப்படாமல் சிறை வளாகத்திலேயே புதைக்கப்பட்டது. 1976ஆம் ஆண்டு தோண்டியெடுக்கப்பட்டு அந்த தியாகியின் உடல் பாரத நாட்டுக்கு கொண்டு வரப்பட்டு சகல மரியாதையோடு இறுதிச்சடங்குகள் செய்யப்பட்டன.  

ஆகஸ்ட் 15 - மஹரிஷி அரவிந்தரின் அவதார தினம்

பாரத நாட்டின் வரலாற்றில் இன்று ஒரு முக்கியமான தினம். அன்னியர் ஆட்சியில் இருந்து நாம் விடுதலை அடைந்த நாள் மட்டுமல்ல, சுதந்திரப் போராட்ட வீரரும், தத்துவ ஞானியும், கவிஞரும், கர்மயோகியுமான மஹரிஷி அரவிந்தரின் அவதார தினமும் இது.

1972ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் 15ஆம் நாள் கொல்கத்தா நகரின் மருத்துவர் கிருஷ்ணதன் கோஷ் - ஸ்வர்ணலதா தம்பதியரின் மகனாகப் பிறந்தவர் அரவிந்த கோஷ். பெனுபூஷண், மன்மோகன் என்ற மூத்த சகோதர்களும், சரோஜினி என்ற தங்கையும், பாரேன் கோஷ் என்ற தம்பியும் இவரின் உடன்பிறப்புகள். இவர் தந்தை அன்று வங்காளத்தில் செல்வாக்கு மிகுந்த பிரம்மசமாஜத்தின் உறுப்பினர். ஆங்கில அரசு கருணை உள்ளம் கொண்டது என்றும் மேற்கத்திய நாகரிகம் முன்னேறியது என்ற எண்ணமும் கொண்டவர் அவர். அதனால் வீட்டில் ஆங்கிலமும், வெளியே தேவைப்படும் இடங்களில் ஹிந்துஸ்தானி மொழியும் பேசுமாறே அவர் தன் பிள்ளைகளை வளர்த்தார்.

தனது பிள்ளைகள் இந்திய ஆட்சிப் பணியில் இருக்கவேண்டும் என்று கருதிய கிருஷ்ணதன் கோஷ் அவர்களை முதலில் டார்ஜிலிங் நகரில் உள்ள ஆங்கிலப் பள்ளியிலும் பின்னர் இங்கிலாந்து நாட்டிலும் படிக்க வைத்தார். அங்கே அரவிந்தரும் அவர் சகோதர்களும் லத்தீன், பிரெஞ்சு, வரலாறு, புவியியல் ஆகியவற்றைக் கற்றுத் தேர்ந்தார். தந்தையின் எண்ணம் ஒன்றாக இருக்க பிள்ளைகளின் கனவு வேறாக இருப்பது இயல்பான ஒன்றுதானே. மற்ற சகோதர்கள் தங்களின் மனதிற்கு உகந்த படிப்பை மேற்கொள்ள, அரவிந்தர் மட்டும் இந்திய ஆட்சிப் பணிக்கான தேர்வில் வெற்றிபெற்ற மாணவர்களில் பதினோராம் இடத்தில் தேர்ச்சி பெற்றார். அதுவும் அவர் தந்தைக்காகத்தான். ஆட்சிப் பணியில் ஈடுபாடு இல்லாத அரவிந்தர் குதிரை ஓட்டும் தேர்வுக்கு தாமதமாக வந்து, ஆட்சிப் பணிக்கு செல்வதைத் தவிர்த்தார்.

இதனிடையில் இங்கிலாந்து வந்த பரோடா மன்னர் மூன்றாம் சாயாஜிராவ் ஜெய்குவார்ட் தனது அரசில் வேலை பார்க்க வருமாறு அரவிந்தருக்கு அழைப்பு விடுத்தார். அரவிந்தர் மீண்டும் தாயகம் திரும்பினார். மகனை வரவேற்ற மும்பைக்கு வந்த தந்தையிடம் தவறுதலாக அரவிந்தர் வந்துகொண்டு இருந்த கப்பல் கடலில் கவிழ்ந்தது என்று தெரிவிக்கப்பட்டது. மனமுடைந்த தந்தை அங்கேயே மரணமடைந்தார். தந்தையை உயிரற்ற உடலாகத்தான் அரவிந்தரால் பார்க்க முடிந்தது.

பரோடா அரசில் நில அளவுத் துறை மற்றும் வருவாய்துறைகளில் பணியாற்றிய அரவிந்தர் வெகு விரைவில் மன்னருக்கு நெருக்கமானவராக மாறினார். மன்னருக்கு ஆங்கிலம் கற்றுக் கொடுக்கும் பொறுப்பும், விழாக்களில் பேசுவதை எழுதித் தரும் பொறுப்பும் அவருக்கு வந்தது. அப்போது பரோடா கல்லூரியில் பகுதி நேரமாக பிரெஞ்சு ஆசிரியராகவும் பணியாற்றினார். பரோடாவில் இருக்கும்போதுதான் அரவிந்தர் வங்காள மொழியையும், சமிஸ்க்ரித மொழியையும் கற்றுக்கொண்டார்.

இருபதாம் நூற்றாண்டின் ஆரம்ப காலகட்டத்தில் நாட்டில் சுதந்திரக் கனல் வீசிக்கொண்டு இருந்தது. அரவிந்தரும் அதில் தப்பவில்லை. நேரடியாக அரசியலில் ஈடுபடும் சூழல் இல்லாததால் பரோடாவிலும், வங்காளத்திலும், மஹாராஷ்டிராவில் சுற்றுப்பயணம் மேற்கொண்டு பல்வேறு இளைஞர்களை ஓன்று திரட்டினார். அன்றய சுதந்திரப் போராட்டம் என்பது ஆயுத வழியில் வெள்ளையர்களை விரட்ட வேண்டும் என்று எண்ணிய இளைஞர்களைப் பெருவாரியாக கொண்ட குழுக்களாக இயங்கியது. அப்படியான இளைஞர்களை தனது அனுசீலன் சமிதியின் மூலம் ஒருங்கிணைத்து, அவர்களுக்கு அரவிந்தர் ஆயுதப் பயிற்சி அளித்தார்.

1906ஆம் ஆண்டு வங்காள மாகாணத்தை கர்சான் மத ரீதியாக பிரித்தார். நாடெங்கும் அதனை எதிர்த்து போராட்டங்கள் தொடங்கின. 1907ஆம் ஆண்டு சூரத் நகரில் நடைபெற்ற காங்கிரஸ் மாநாட்டில் காங்கிரஸ் இரண்டாக உடைந்தது. புரட்சியாளர்கள் திலகர் பின்னும், மிதவாதிகள் கோகுலே பின்னும் என்று திரண்டனர். திலகர் அணியில் அரவிந்தர், பாரதியார், சிதம்பரம் பிள்ளை ஆகியோர் இருந்தனர்.

நீதிபதி கிங்ஸ்போர்டை கொலை செய்ய அனுசீலன் சமிதி முடிவு செய்தது. அதனை நிறைவேற்றும் பொறுப்பு குதிராம் போஸ் பிரபுல்ல சாகி ஆகியோரிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. நீதிபதி வரும் வண்டியில் வெடிகுண்டுகள் வீசப்பட்டன, ஆனால் தவறுதலாக இரண்டு ஆங்கிலேயப் பெண்கள் கொல்லப்பட்டனர், நீதிபதி தப்பிவிட்டார். பாரத நாட்டின் முக்கியமான அலிப்பூர் சதி வழக்கு விசாரணைக்கு வந்தது. அனுசீலன் சமிதியின் தலைவர்கள் கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். அரவிந்தரும் அவர் சகோதரர் பாரேன் கோஷ் உள்பட முப்பத்தி ஏழு பேர் கைது செய்யப்பட்டனர். அரவிந்தர் தனிமைச் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். அனுசீலன் சமிதியின் அமைப்பின்படி மேல்மட்ட தலைவர்கள் யாரும் கீழ்மட்டத்தில் உள்ளவர்களோடு நேரடித் தொடர்பில் இருப்பதில்லை. எனவே அரவிந்தர் மீதான குற்றத்தை நிரூபிக்க முடியாமல் அவரை அரசு விடுதலை செய்தது. பாரேன் கோஷையும் உல்சாகர் தத்தையும் தூக்கிலிடுமாறு ஆணை பிறப்பிக்கப்பட்டது. பின்னர் அது ஆயுள் தண்டனையாக மாற்றப்பட்டது. பலர் நாடு கடத்தப்பட்டார். பலருக்கு பத்தாண்டுகள் சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. குதிராம் போஸ் தூக்கிலிடப்பட்டார்.

சிறையில் இருந்த அரவிந்தருக்கு சில வினோதமான அனுபவங்கள் ஏற்பட்டன. தியானத்தில் இருந்த அரவிந்தர் செவிகளில் விவேகானந்தர் உரையாடுவது கேட்டது, ஏறத்தாழ பதினைந்து நாட்கள் விவேகானந்தர் அவருக்கு பல்வேறு போதனைகளைச் செய்தார் என்று அரவிந்தர் குறிப்பிட்டார். சிறையில் அவருக்கு கிருஷ்ண தரிசனமும் கிடைத்தது. நேரடியாக பகவான் கிருஷ்ணன் அரவிந்தருக்கு கீதையை போதித்ததாக அரவிந்தர் எழுதுகிறார். இதுபோன்ற அனுபவங்கள் அரவிந்தரின் வாழ்க்கைப் போக்கை மாற்றின. அரசியலில் இருந்து விலகி அரவிந்தர் ஞான மார்க்கத்தில் பயணிக்கத் தொடங்கினார்.

ஆனாலும் ஆங்கில அரசு வேறு வழக்குகளில் அரவிந்தரைக் கைது செய்ய பிடியாணை பிறப்பித்தது. வங்காளத்தில் இருந்து விலகி அன்று பிரெஞ்சு காலனியாக இருந்த பாண்டிச்சேரிக்கு அரவிந்தர் குடிபுகுந்தார். அங்கே பாரதியார், வ வே சு ஐயர் ஆகிய தேசபக்த நண்பர்கள் அவருக்காக காத்துக் கொண்டு இருந்தார்கள். தனது சொற்பொழிவுகளாலும் கட்டுரைகளாலும் தேசபக்தி கனலைத் தூண்டும் ஆற்றல் வாய்ந்த அரவிந்தர் மீண்டும் அரசியல் களத்திற்கு வரவேண்டும் என்று காந்தி தனது நண்பர்கள் மூலம் அவர்க்கு வேண்டுகோள் விடுத்தார். பாரத நாட்டின் விடுதலை என்பது மிக விரைவில் நடக்கப் போகிறது. ஆனால் நாடு பெரும்புகழ் அடையவேண்டும் என்றால் அது ஆன்மீகத்தின் மூலமாகவே முடியும், அந்த ஆத்ம சக்தியை தூண்டுவதே எனது வேலை என்று அரவிந்தர் கூறிவிட்டார்.

பாரத தத்துவ ஞானம் பற்றி, கீதை உபநிஷதங்கள் ஆகியவற்றுக்கு உரை என்று பல்வேறு படைப்புகளை அரவிந்தர் இயற்றினார். 24,000 வரிகள் கொண்ட தத்துவ நூலை சாவித்ரி என்ற பெயரில் அவர் எழுதினார். ஆத்ம சாதகத்தாலும், யோகத்தால் மாநிறம் கொண்ட அரவிந்தர் படிப்படியாக தங்க நிறத்திற்கு மாறினார் என்று அவரோடு பழகியவர்கள் பதிவு செய்து உள்ளனர்.

1950 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் ஐந்தாம் தேதி அரவிந்தர் மஹாசமாதி அடைந்தார். போராளியாகத் தொடங்கி ஆன்மீகவாதியாக மலர்ந்த மஹரிஷி அரவிந்தர் நம்மை வழிநடத்த பிராத்திக்கிறோம்.

நாடு விடுதலை அடைய தங்கள் உடல் பொருள் ஆவி என்று அனைத்தையும் பாரத தாயின் காலடியில் சமர்ப்பணம் செய்த மாவீரர்கள் அனைவருக்கும் எங்கள் வணக்கங்கள். தேச மக்களுக்கு ஒரே இந்தியா தளத்தின் சுதந்திர தின நல்வாழ்த்துகள்.

ஆகஸ்ட் 13 - பெண்மையின் சக்தி காமா அம்மையாரின் நினைவுதினம் -

இந்திய விடுதலை வேள்விக்கு ஆண்கள் மட்டுமல்ல ஏராளமான பெண்களும் ஆகுதியானார்கள். அதில் முக்கியமானவர் காமா அம்மையார். இந்திய மண்ணுக்கு வெளியே சுதந்திரக் கனலை பாதுகாத்தவர் அவர்.

1861ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 24ஆம் நாள் மும்பையைச் சார்ந்த பார்சி வகுப்பைச் சார்ந்த சொரப் பிரேம்ஜி படேல் என்பவரின் மகளாகப் பிறந்தவர் காமா அம்மையார். 1885ஆம் ஆண்டு ருஸ்தம் காமா என்ற வழக்கறிஞரை இவர் மணந்தார். ருஸ்தம் காமா ஆங்கிலேயர்களோடு இணைந்து அதன் மூலம் செல்வாக்கு பெறவேண்டும் என்று எண்ணியவர். ஆனால் காமா அம்மையாரே ஆங்கில ஆட்சியை அகற்றவேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் இருப்பவர். அதனால் இவர்களது மணவாழ்க்கை வெற்றிகரமாக அமையவில்லை.

1896ஆம் ஆண்டு ஆங்கிலேயர்களால் உருவாக்கப்பட்ட பஞ்சமும் உடனடியாக அதனைத் தொடர்ந்து பிளேக் நோயும் மும்பையைத் தாக்கியது. உடல்நலம் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு மருத்துவ உதவி செய்யும் குழுவில் காமா அம்மையாரும் தன்னை இணைத்துக் கொண்டார். அதனால் அவரும் பிளேக் நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். மருத்துவ சிகிச்சைக்காக 1902ஆம் ஆண்டு அவர் இங்கிலாந்து நாட்டுக்குச் சென்றார்.

மண் மாறினாலும் மனம் மாறாது. இந்திய விடுதலை இயக்கத்தை காமா அம்மையார் ஆங்கில ஏகாதிபத்தியத்தின் தலைநகரத்தில் தொடர்ந்தார். லண்டன் நகரத்தில் லண்டன் ஹவுஸ் என்ற பெயரில் இந்திய மாணவர்களுக்கு தங்கும் விடுதியை அமைத்து, அந்த மாணவர்களிடம் தேசபக்தி கனலை ஏற்றிக் கொண்டிருந்த ஷ்யாம்ஜி கிருஷ்ண வர்மா, தாதாபாய் நௌரோஜி ஆகியோருடன் இணைந்து கொண்டார். அங்கே வீர சாவர்க்கர், வ வே சு ஐயர் ஆகியோருடன் இணைந்து பணியாற்றினார்.

அதனால் அவர் பாரதம் திரும்பவேண்டும் என்றால் இனி அரசியல் நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட மாட்டேன் என்ற உறுதிமொழி அளிக்கவேண்டும் என்று ஆங்கில அரசு உத்தரவிட்டது. அதனை அளிக்க மறுத்து காமா அம்மையார் பிரான்ஸ் நாட்டின் பாரிஸ் நகருக்கு குடியேறினார். அங்கிருந்து வந்தே மாதரம் மற்றும் தல்வார் என்ற பத்திரிகைகளை நடத்தினார். ஆங்கில அரசால் தடை செய்யப்பட்ட அந்த பத்திரிகைகளை பாண்டிச்சேரி வழியாக பாரதத்திற்குள்ளும் தேசபக்தர்கள் கொண்டு வந்தனர்.

1907ஆம் ஆண்டு ஜெர்மனி நாட்டில் நடைபெற்ற சோசலிச மாநாட்டில் காமா அம்மையார் சுதந்திர இந்தியாவின் கொடியை ஏற்றினார். மேலே பச்சை நிறமும் அதோடு எட்டு தாமரை மலர்களும், நடுவில் காவி நிறமும் அதில் வந்தே மாதரம் என்ற தேசபக்தி மந்திரமும், கீழே சிகப்பு நிறமும் அதில் ஒரு புறம் பிறைச் சந்திரனும், மறுபுறம் சூரியனும் பொறிக்கப்பட்டு இருந்தது.

" பாருங்கள், சுதந்திர பாரதத்தின் கொடி இங்கே ஏற்றப்பட்டு உள்ளது. இதன் பெருமையைக் காப்பதற்காக பல்லாயிரம் இளைஞர்கள் தங்கள் குருதியை சிந்தி உள்ளனர். இந்தக் கொடியின் பெயரால் நான் அழைப்பு விடுக்கிறேன், உலகில் உள்ள சுதந்திரத்தை விரும்புபவர் அனைவரும் எங்கள் போராட்டத்திற்கு ஆதரவு தருக" என்று காமா அம்மையார் முழங்கினார்.

நெடுங்காலம் வெளிநாட்டிலேயே வசித்து வந்த காமா அம்மையார் 1935ஆம் ஆண்டு பாரதம் திரும்பினார். 1936ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் 13ஆம் நாள் அவர் காலமானார்.

எட்டும் அறிவினிலில் மட்டுமல்ல தியானத்திலும் ஆணுக்கு இங்கே பெண் இளைப்பில்லை என்று வாழ்ந்து காட்டிய காமா அம்மையாரின் தியாகமும் வீரமும் நம்மை வழிநடத்தட்டும்.  

ஆகஸ்ட் 12 - விண்ணை அளந்த பாரதியன் விக்ரம் சாராபாய் பிறந்த தினம்

வானை அளப்போம், கடல் மீனை அளப்போம்,
சந்திர மண்டலத்தியல் கண்டு தெளிவோம்.

சுதந்திர பாரதம் எந்தெந்த துறைகளில் எல்லாம் தனது முத்திரையைப் பதிக்க வேண்டும் என்று மஹாகவி பாரதி கனவு கண்டானோ, அந்த துறைகளில் எல்லாம் இன்று பாரதம் கோலோச்சி நிற்கிறது. கவிஞனின் கனவை நனவாக்கி வானை அளக்க, சந்திரமண்டலத்தியல் கண்டு தெளிய பாதை அமைத்த விஞ்ஞானி விக்ரம் சாராபாயின் பிறந்த தினம் இன்று.

1919ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் 12ஆம் நாள் குஜராத்தைச் சார்ந்த அம்பாலால் சாராபாய் - சரளாதேவி தம்பதியினரின் மகனாகப் பிறந்தவர் விக்ரம் சாராபாய். சாராபாய் குடும்பம் பல்வேறு தொழில்களில் அன்று முன்னணியில் இருந்த குடும்பம். அம்பாலால் பல்வேறு தேசிய தலைவர்களோடு நெருங்கிய நட்பில் இருந்தவர். தனது ஆரம்ப கல்வியை வீட்டிலும், கல்லூரி படிப்பை அஹமதாபாத் நகரில் உள்ள குஜராத் கல்லூரியிலும் முடித்த விக்ரம் மேற்படிப்புக்காக இங்கிலாந்து நாட்டின் கேம்பிரிஜ் பல்கலைக்கழகத்திற்கு சென்றார்.

அப்போது இரண்டாம் உலகப்போர் மூண்டதால் மீண்டும் தாயகம் திரும்பிய விக்ரம், சர் சி வி ராமன் மற்றும் ஹோமி பாபா ஆகியோரின் வழிகாட்டுதலின் பேரில் பெங்களூரு நகரில் உள்ள இந்திய அறிவியல் நிறுவனத்தில் ( Indian Institute of Science ) தனது ஆராய்சியைத் தொடர்ந்தார். போர் முடிந்த பிறகு மீண்டும் இங்கிலாந்து சென்று தனது ஆராய்ச்சியை வெற்றிகரமாக முடித்து முனைவர் பட்டம் பெற்றார். பாரதம் விடுதலை அடைந்திருந்த சமயம் அது. தனது அறிவு நாட்டிற்கு பயன்பட வேண்டும் என்று முடிவு செய்து விக்ரம் நாடு திரும்பினார்.

விக்ரம் அறிவியல் ஆராய்ச்சியாளர் மட்டுமல்ல, அவர் ஒரு வெற்றிகரமான தொழிலதிபர், பல்வேறு நிறுவனங்களைத் தொடங்கியவர். சந்தையின் மாறுதல்களை அளவிடும் Operations Research Group, நெசவுத்துறையின் முன்னேற்றத்திற்காக Textile Research Institute, அஹமதாபாத் நகரில் உள்ள இந்திய மேலாண்மை நிறுவனம் ( Indian Institute of Management - Ahamadabad ) போன்ற பல நிறுவனங்களை விக்ரம் சாராபாய் உருவாக்கினார்.

இந்திய விண்வெளி ஆராய்ச்சியிலும் விக்ரம் சாராபாய் பெரும்பங்கு வகித்தார். இன்று சந்திரனுக்கும், செவ்வாய் கிரகத்திற்கும் ஆய்வு செய்ய செயற்கைகோள்களை பாரதம் ஏவுகிறது என்றால், மிகக் குறைந்த செலவில் பல்வேறு செயற்கைகோள்களை பல்வேறு நாடுகளுக்கான விண்வெளியில் நிலைநிறுத்தும் திறமையை பாரதம் பெற்றுள்ளது என்றால் அதற்கான அடிக்கல் விக்ரம் சாராபாயால் தொடங்கப்பட்ட முன்னெடுப்புகள்தான் காரணம். இன்று தும்பாவில் உள்ள விண்வெளி ஆராய்ச்சி மையத்திற்கு விக்ரம் சாராபாயின் பெயர்தான் சூட்டப்பட்டு உள்ளது.

விக்ரம் சாராபாயின் பங்களிப்பை மரியாதை செய்யும் வகையில் அரசு அவருக்கு பத்மவிபூஷண் விருதை வழங்கியது.

இன்னும் பல முன்னேற்றங்களை உருவாக்க தகுதியான விக்ரம் சாராபாய் 1971ஆம் ஆண்டு  டிசம்பர் 30ஆம் நாள் விடுதி ஒன்றில் சந்தேகத்திற்கு இடமான முறையில் மரணமடைந்தது இந்தியாவை உலுக்கியது. புகழ்பெற்ற அணு விஞ்ஞானி ஹோமி பாபா விமான விபத்தில் இறந்தார். பல்வேறு விண்வெளி ஆராய்ச்சியாளர்கள் தொடர்ந்து மர்மமான முறையில் மரணித்ததும், நம்பி நாராயணன் போன்ற அறிஞர்கள் பொய் குற்றச்சாட்டுக்கு உள்ளாகி சிறைப்பட்டதும் பாரதம் அறிவியல் துறையில் முன்னேறுவதை தடுக்க முயலும் அந்நிய நாடுகளின் சதியாக இருக்கும் என்று நம்ப எல்லா காரணங்களும் இருக்கின்றன.

நாட்டுக்கு உழைப்பது என்பது ராணுவத்தில் பணியாற்றி எல்லையை காப்பது மட்டுமல்ல, பல்வேறு துறைகளில் நாட்டை முன்னேற்றுவதும் அதே தான்.

குதிராம் போஸ் பலிதான தினம் - ஆகஸ்ட் 11

ஆக்கிரமிப்பாளர்களுக்கு அவர்களுக்குப் புரியும் மொழியில்தான் பேசவேண்டும், வெடிகுண்டுகளும், துப்பாக்கி உமிழும் தோட்டாக்களும்தான் அவர்களுக்குப் புரியும் என்றால் அதனை பயன்படுத்துவதில் எந்த தவறும் இல்லை என்று முடிவெடுத்து ஆங்கில ஆட்சியாளர்களுக்கு எதிராக ஆயுதம் ஏந்திய வீரர்கள் பாரதநாட்டில் ஏராளம். அதில் மிகமுக்கியமானவர் குதிராம் போஸ். பதினெட்டு ஆண்டுகளே  வாழ்ந்து தூக்குக்கயிற்றை முத்தமிட்ட பாரதத்தாயின் மிக இளைய வீரன் இவர்.  

வங்காள மாநில மித்னாபூர் மாவட்டத்தில் உள்ள ஹாப்பிபூர் கிராமத்தில் த்ரிலோகநாத் போஸ் - லக்ஷ்மிப்ரியா தம்பதியினரின் நான்காவது மகனாக 1889ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் 3ஆம் நாள் பிறந்தவர் குதிராம். இவருக்கு முன்னர் பிறந்த இரண்டு ஆண் பிள்ளைகளும் இளைய வயதில் இறந்து போனதால், இவரை தானியத்திற்கு ஈடாக கொடுத்துவிட்டால் காப்பாற்றிவிடலாம் என்று நம்பிய இவர் தாயார் இவரது சகோதரிக்கு மூன்று கைப்பிடி தானியத்திற்கு தத்து கொடுத்துவிட்டார். குதி என்ற வங்கமொழி சொல்லுக்கு தானியம் என்று பொருள். அதனால் இவர் பெயர் குதிராம் என்று ஆனது.

மிகச் சிறுவயதில் பெற்றோர் இருவரையும் இழந்த குதிராமை அவர் சகோதரியும் சகோதரி கணவரும் ஆதரித்து படிக்க வைத்தனர். பள்ளிப்பருவத்திலேயே அரவிந்தர், சகோதரி நிவேதிதா ஆகியோரின் சொற்பொழிவுகளை கேட்டு குதிராம் நாட்டுப்பற்றாளராக உருவானார்.

1905ஆம் ஆண்டு வைஸ்ராய் கர்சன் வங்காளத்தை இரண்டாகப் பிளந்தார். பின்னர் நாடு பிரிவினையாக இதுவே தொடக்கமாக அமைந்தது. வங்காளப் பிரிவினையை எதிர்த்து நாடெங்கும் போராட்டங்கள் தொடங்கின. வங்காளத்திலும் பஞ்சாபிலும் ஆயுதப் போராட்டம்தான் சரி என்று எண்ணிய இளைஞர்கள் பலர் பல்வேறு குழுக்களாக இணைந்தார்கள். புரட்சியாளர்கள் பலர் இருந்த அனுசீலன் சமிதி  என்ற குழுவில் குதிராம் தன்னை இணைத்துக் கொண்டார். இதனைத் தலைமையேற்று நடத்தியவர் மகரிஷி அரவிந்தரின் சகோதரர் பரிந்த்ரகுமார் கோஷ். 

மித்னாபூர் மைதானத்தில் சத்யன் போஸ் எழுதிய தங்க வங்கம் என்ற துண்டுப்பிரசுரத்தை விநியோகம் செய்யும் போது காவலர் ஒருவர் இவரை பிடிக்க முயன்றார். ஆனால் காவலரைத் தாக்கிவிட்டு குதிராம் தப்பியோடி விட்டார். ஆனால் மீண்டும் ஆங்கில காவலர்களால் கைது செய்யப்பட்டு நீதிமன்றத்தில் நிறுத்தப்பட்டார். மிக இளவயது என்பதால் நீதிபதி இவரை விடுதலை செய்தார்.

அந்தக்காலத்தில் கொல்கத்தா நீதிமன்றத்தில் கிங்ஸ்போர்ட என்ற நீதிபதி பணியாற்றிவந்தார். சுதந்திர போராட்ட வீரர்களுக்கு மிக கொடூரமான தண்டனைகளை வழங்குவதில் அவர் பெயர் போனவர். ஒரு வழக்குக்காக பிபின் சந்திரபால் நீதிமன்றம் வந்தபோது சுஷில் சென் என்ற பதினான்கு வயது சிறுவன் ஒருவன் வந்தேமாதரம் என்று கோஷமிட்டான். அதற்காக அவனை பதினைந்து கசையடி அளிக்குமாறு நீதிபதி கிங்ஸ்போர்ட உத்தரவிட்டார். ஒவ்வொரு அடிக்கும் சுஷில் சென் வந்தேமாதரம் என்று முழங்கியவாறு இருந்தார்.

விடுதலைப் போராட்ட வீரர்களைக் கடுமையாகத் தண்டிக்கும் நீதிபதியை கொலை செய்வது என்று அனுசீலன் சமிதி என்ற அமைப்பு முடிவு செய்தது. அதன் முதல் முயற்சியாக புத்தகத்துக்குள் வெடிகுண்டை வைத்து நீதிபதியின் வீட்டிற்கு அனுப்பி வைத்தார்கள். ஆனால் சந்தேகமடைந்த நீதிபதி அதனை காவல்துறையிடம் ஒப்படைத்துவிட்டார். காவலர்கள் அந்த குண்டை செயலிழக்க வைக்க நீதிபதி கிங்ஸ்போர்ட் உயிர் தப்பினார். தொடர்ந்த கொலை மிரட்டல்களால் ஆங்கில அரசு நீதிபதி கிங்ஸ்போர்டை பிஹார் மாநிலத்தின் முசாபர்பூர் நகரத்திற்கு இடமாற்றம் செய்தது. இடம் மாறினாலும் குறி மாறவில்லை. முசாபர்பூர் நகரத்திற்குச் சென்று நீதிபதியை கொலை செய்வது என்று அனுசீலன் சமிதி முடிவு செய்தது. அதனை செய்து முடிக்க குதிராம் போஸ் முன்வந்தார். பிரபுல்ல சாகி என்ற இளைஞர் குதிராமின் துணைக்கு வந்தார்.  குதிராம் போஸும் பிரபுல்ல சாகியும் பிஹார் சென்றனர்.

அங்கே ஒரு சத்திரத்தில் தங்கி இருந்து அவர்கள் தொடர்ந்து நீதிபதியை கண்காணித்து அவரை எப்படி கொலை செய்வது என்ற திட்டத்தை முடிவு செய்தனர். பொதுவாக நீதிபதிகள் மக்களோடு கலந்து பழக்கமாட்டார்கள். அதிலும் கொலைமிரட்டலுக்கு உள்ளான நீதிபதி கிங்ஸ்போர்ட் வெளியில் எங்குமே செல்வதில்லை. நீதிமன்றத்திற்குச் சென்று தனது பணிகளை முடித்துவிட்டு பின்னர் நாள்தோறும் இரவு ஆங்கிலேயர்கள் கூடும் கிளப் ஒன்றுக்குச் சென்று சிறிது நேரம் அங்கே தங்கிவிட்டு வீடு திரும்புவது கிங்ஸ்போர்டின் பழக்கம். வீட்டுக்குத் திரும்பும் வழியில் அவரது வண்டியின் மீது வெடிகுண்டு வீசுவது என்று முடிவானது. ஒருவேளை அதில் நீதிபதி தப்பிவிட்டால் அவரை சுட்டுக் கொல்ல துப்பாக்கிகளும் கைவசம் இருந்தது.

1908ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் மாதம் 30ஆம் நாள் நீதிபதியைக் கொலைசெய்வது என்று குதிராம்போஸும் பிரபுல்ல சாக்கியும் நாள் குறித்தார்கள். அன்று அந்த கிளப்பிற்கு  நீதிபதிக்குத் தெரிந்த கென்னடி என்பவரின் மனைவியும் மகளும் வந்திருந்தார்கள். நீதிபதி கிங்ஸ்போர்ட் அவர்கள் இருவரையும் இரவு உணவுக்கு தனது வீட்டிற்கு அழைத்தார். தனித்தனியான ஒரே மாதிரியான சாரட் வண்டிகளில் அவர்கள் கிளம்பினார்கள். வெளியில் காத்துகொண்டு இருந்த குதிராம்போஸ் முதலில் வந்த வண்டி மீது கையெறி குண்டுகளை வீசினார். சாரட் வண்டி சுக்குநூறாக உடைந்து சிதறியது. பெருத்த சத்தத்தோடு பெரும் புகை மண்டலமாக அந்த இடம் காட்சி அளித்தது. ஆனால் அந்த வண்டியில் வந்தது நீதிபதி கிங்ஸ்போர்ட அல்ல, துரதிஷ்டவசமாக திருமதி கென்னடியும் அவர் மக்களும்தான் அந்த வண்டியில் இருந்தார்கள். குண்டு வீச்சில் அவர்கள் இருவரும் பலியானார்கள். இறந்தது நீதிபதி அல்ல என்பதை அறியாமல் சம்பவ இடத்தை விட்டு போராட்ட வீரர்கள்அகன்று  விட்டனர். தனித்தனியாக பயணம் செய்து வங்காளத்தை அடைவது என்பது அவர்களின் முடிவு.

 மே 1ஆம் நாள் பிரபுல்ல சாகியை சந்தேகத்தின் பேரில் காவல்துறை கைது செய்ய முயற்சி செய்தபோது, அவர் தன்னை துப்பாக்கியால் சுட்டு தற்கொலை செய்து கொண்டார். பிரபுல்ல சாக்கியை கைது செய்ய முயன்றவர் இன்ஸ்பெக்டர் நந்தலால் பானர்ஜீ. இந்த சேவைக்காக ஆங்கில அரசு பானர்ஜீக்கு ரூபாய் ஆயிரத்தை ஊக்கத்தொகையாக வழங்கியது. ஆனால் மற்றொரு ஊக்கப்பரிசை அவருக்கு அளிக்க போராளிகள் முடிவு செய்தார்கள். அதே ஆண்டு  நவம்பர் 9ஆம் நாள் மாலை வீட்டில் இருந்து வெளியே வந்த பானர்ஜீமீது துப்பாக்கி குண்டுகள் பாய்ந்தன. தடுமாறி கீழே விழுந்த பானர்ஜீ அருகில் வந்த இரண்டு போராளிகள் நிதானமாக அவர் மீது இன்னும் சில துப்பாக்கி குண்டுகளைப் பாய்ச்சி விட்டு அவர் இறந்து விட்டார் என்பதை உறுதி செய்து கொண்டு அங்கே இருந்து விலகிச் சென்றார்கள். கடைசி வரை இந்தக் கொலையைச் செய்தது யார் என்பதை ஆங்கில அரசால் கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை. 

இரவு முழுவதும் நடந்தும் ஓடியும் களைப்பாக இருந்த குதிராம் வைனி நகரை அடைந்தார். அவர் மீது சந்தேகம் அடைந்த காவலர்கள் அவரை கைது செய்ய முயற்சித்தனர். அவர்களைத் துப்பாக்கியால் சுட குதிராம் முயற்சி செய்தார். ஆனால் அதில் வெற்றிபெறாமல் அவர் கைது செய்யப்பட்டார். கைவிலங்கு இடப்பட்டு குதிராம் மே மாதம் ஒன்றாம் நாள் முசாபர்பூர் நகரத்திற்கு அழைத்து வரப்பட்டார். வழக்கு விசாரணை தொடங்கியது. குதிராம் கொலைக்கான முழு பொறுப்பையும் தானே ஏற்றுக்கொண்டார். குறி வைக்கப்பட்டது நீதிபதிக்குத்தான், தவறுதலாக இரண்டு பெண்கள் இறந்து விட்டார்கள், அதற்காக வருந்துகிறேன், அதற்கான முழுப் பொறுப்பையும் நானே ஏற்றுக் கொள்கிறேன் என்று அவர் கூறினார்.

குதிராமுக்கு மரண தண்டனை வழங்கப்பட்டது. எந்த விதமான சலனமும் இல்லாமல் சிரித்த முகத்தோடு குதிராம் அதனை எதிர்கொண்டார். ஏதாவது சொல்லவேண்டுமா என்ற நீதிபதியின் கேள்விக்கு " நேரமும், உங்களுக்கு ஆர்வமும் இருந்தால் உங்களுக்கு வெடிகுண்டு தயாரிக்க கற்றுக் கொடுக்கிறேன் என்று குதிராம் பதில் சொன்னார்.

தனது வழக்கறிஞர்களின் வற்புறுத்தலால் குதிராம் தண்டனையை எதிர்த்து மேல்முறையீடு செய்தார். அங்கேயும் மரணதண்டனை உறுதி செய்யப்பட்டது. தண்டனைக்கான நாளாக ஆகஸ்ட் மாதம் 11ஆம் நாள் நிர்ணயிக்கப்பட்டது.

12 - 8 - 1908 அமிர்த பஜார் பத்திரிகை ‘குதிராமின் முடிவு’ என்ற தலைப்பிட்டு, பெரிய எழுத்துக்களில் தலைப்புச் செய்தி வெளியிட்டிருந்தது. “மகிழ்ச்சி யோடும் புன்னகையோடும் அவன் மரணமடைந்தான்.  இறுதிச் சடங்கு அமைதியாய் நடந்தது.  காலை 6 மணிக்கு அவனைத் தூக்கிலேற்றினார்கள். அவன் கையில் பகவத்கீதையை ஏந்திக்கொண்டு தூக்கு மேடையை நோக்கி கம்பீரமாக நடந்து சென்றான்.  தலையில் கறுப்புத்துணியை மூடும் வரை அவன் மரணத்தை அலட்சியப்படுத்தும் புன்னகையோடு நின்றான்” என்று அப்பத்திரிகை, செய்தி வெளியிட்டது. 

 இந்தக் கொலை சம்பந்தமாக அனுசீலன் சமிதியின் பல உறுப்பினர்கள் கைது செய்யப்பட்டு விசாரிக்கப்பட்டார்கள். இந்த விசாரணை அலிப்பூர் சதி வழக்கு என்று அறியப்படுகிறது. கைதானவர்களில் முக்கியமானவர்கள் அரவிந்த கோஷும் அவர் சகோதரர் பைரேன் கோஷும். அரவிந்தருக்காக வழக்காட வந்தவர் சித்தரஞ்சன்தாஸ். ஏற்கனவே ஐ சி எஸ் தேர்வை வேண்டுமென்றே அரவிந்தர் புறக்கணித்ததும், பரோடாவில் இருந்தும் கொல்கத்தாவில் இருந்து அவர் எழுதிய கட்டுரைகள் மூலமாகவும் அரவிந்தருக்கும் இந்தக் கொலைக்கும் தொடர்பு உண்டு என்று அரசு நம்பியது. ஆனால் அதனை ஆதாரபூர்வமாக நிரூபிக்க அவர்களுக்கு போதுமான சாட்சியங்கள் இல்லை. அனுசீலன் கட்டமைப்பின்படி அமைப்பின் மேல்மட்டத் தலைவர்களோடு உறுப்பினர்களுக்கு எந்த தொடர்பும் இருக்காது. 

 எனவே தொடர்ச்சியான மிரட்டல்கள்மூலமும் பின்னர் அரவிந்தருக்கு எதிராக சாட்சி சொன்னால் மன்னித்துவிட்டுவிடுவதாகவும் சொல்லி நரேன் கோஸ்வாமி என்பவரை அரசின் சாட்சியாக காவல்துறை மாற்றியது. இதற்கிடையில் சிறையில் இருந்து தப்பிக்க போராளிகள் திட்டம் தீட்டினர். ஆனால் நரேன் கோஸ்வாமியின் வாக்குமூலம் அரவிந்தருக்கு எதிராக ஆகிவிடும் என்பதால் தப்பிக்கும் முயற்சிக்கு பதிலாக கணிலால் தத்தா, சத்யேந்திரநாத் பாசு ஆகிய இருவரும் ஏற்கனவே சிறைக்குள் கடத்தி வரப்பட்ட கைதுப்பாக்கிகள் மூலம் நரேன் கோஸ்வாமியை சுட்டுக் கொன்றனர். பழி வாங்கும் நடவடிக்கையாக குதிராம் போஸை கைது செய்த காவல் அதிகாரியை அனுசீலன் சமிதி உறுப்பினர்கள் சுட்டுக் கொன்றனர். 

அலிப்பூர் நீதிமன்றத்தில் அரசு வழக்கறிஞராகப் பணியாற்றியவர் ஆஷு பிஸ்வாஸ் என்பவர். போராளிகளுக்கு கடுமையான தண்டனை கிடைப்பதற்காக அவர் தன்னாலான எல்லா வேலைகளையும் செய்து வந்தார். இப்படிப்பட்ட துரோகியை களையெடுப்பது என்று போராளிகள் முடிவு செய்தார்கள். இதைச் செய்ய முன்வந்தவர் சாருசந்திரபாஸு என்ற இளைஞர். பிறவியிலேயே இவருக்கு வலதுகை மணிகட்டுக்கு கீழே கிடையாது. பிப்ரவரி 10ஆம் நாள் தனது ஊனமான வலதுகையில் துப்பாக்கி ஒன்றை கட்டி வைத்துக்கொண்டு நீதிமன்ற வளாகத்தில் வழக்கறிஞர் ஆஷு பிஸ்வாஸை அவர் சுட்டுக் கொன்றார். நீதிமன்ற விசாரணையில் கலந்து கொள்ளாமல், வேறு எந்தப் போராளிகளையும் காட்டிக்கொடுக்காமல் "வழக்கறிஞர் ஆஷு பிஸ்வாஸ் பாரதநாட்டின் எதிரி, எந்த குற்றமும் செய்யாத நிரபராதிகளை தண்டனை அடைய வைத்ததற்காக நான் அவரைக் கொன்றேன்" என்று மட்டும் சாருசந்திரபாஸு கூறினார். 1909ஆம் ஆண்டு மார்ச் 19ஆம் நாள் சாருசந்திரபாஸு தூக்கிலிடப்பட்டார். புன்முறுவலோடு அந்த இளைஞன் பாரதத்தாயின் பாதத்தில் அர்ப்பணமானார். 

அலிப்பூர் சதிவழக்கின் தீர்ப்பு வெளியானது. அரவிந்தரின் சகோதரர் பைரேன் கோஷுக்கும் உல்லாஸ்கர் தத்துக்கும் மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. பின்னர் மேல்முறையீட்டில் அது ஆயுள் தண்டனையாக மாற்றப்பட்டது. அவர்கள் அந்தமான் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்கள்.  உபேந்திரநாத் பானர்ஜீ, இந்துபூஷன்ராய் உள்ளிட்ட பதின்மூன்று பேரை நாடு கடத்தவும், அவர்களின் சொத்துக்களை பறிமுதல் செய்யவும், மூன்று பேருக்கு பத்தாண்டு கடுங்காவல் தண்டனை என்றும் அடுத்த மூன்று பேருக்கு ஏழாண்டு சிறை தண்டனை என்றும் தீர்ப்பானது.  அரவிந்தர் உள்ளிட்ட பதினேழு பேர் மீதான குற்றம் சரிவர நிரூபிக்கப்படாத காரணத்தால் அவர்கள் விடுதலை செய்யப்பட்டனர்.